Τόσα χρόνια σαν νηπιαγωγός ήθελα πάντα να ασχοληθώ στην τάξη με το θέατρο. Όχι σαν θεατρική παράσταση ή σαν σύγχρονο θέατρο αλλά με "ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ". Το αρχαίο θέατρο των Ελλήνων. Διάφοροι λόγοι που είχαν να κάνουν άλλοτε με τη σύνθεση των παιδιών, άλλοτε γιατί δεν ήμουν έτοιμη ή γιατί δεν ήξερα πώς να το ξεκινήσω δεν επέτρεψαν τη διεξοδική ανάπτυξή του μέσα στην τάξη.
Φέτος το αποφάσισα σαν πρόγραμμα στα πλαίσια των Πολιτιστικών θεμάτων. Έβαλα το κεφάλι κάτω και άρχισα δειλά δειλά να το ψάχνω. Κατά τη διάρκεια των διαφόρων αναζητήσεων δε βρήκα πουθενά κάποιο βιβλίο που να εισάγει τις έννοιες του αρχαίου θεάτρου στο νηπιαγωγείο, εκτός αν υπάρχει κάτι που δε βρήκα. Βέβαια υπάρχουν πολλά BLOGS συναδέλφων που ασχολήθηκαν με αυτό το θέμα αλλά μη ξεχνάτε ότι εγώ απευθύνομαι σε χριστιανούς και μουσουλμανόπαιδες ταυτόχρονα οπότε ήθελα κάτι πολύ πολύ απλό.
Σκέφτηκα λοιπόν, και μετά από μια διερευνητική συζήτηση με τα παιδιά, αποφάσισα να γράψω κάτι σαν παραμύθι που να δίνει αυτό ακριβώς που θα ήθελα: το αρχαίο θέατρο σαν έννοια και σαν χώρο στα παιδιά του νηπιαγωγείου. Το εγχείρημα είχε τόσο μεγάλη επιτυχία που τα παιδιά το έμαθαν σχεδόν απέξω.
Με ενθουσιασμό το επόμενο στάδιο ήταν να το εικονογραφήσουν. Το τελικό αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Θα το αναρτήσω σε επόμενη ανάρτηση.
Πατώντας πάντα πάνω στο παραμύθι τα παιδιά έμαθαν το χώρο του θεάτρου, τις έννοιες της κωμωδίας και της τραγωδίας, έμαθαν που υπάρχουν θέατρα στην περιοχή μας, πιο είναι το μεγαλύτερο αρχαίο σωζόμενο θέατρο (Επίδαυρος), ότι οι ηθοποιοί ήταν άνδρες και φορούσαν προσωπεία, τα ρούχα τους ήταν τελείως διαφορετικά από τα σημερινά, ποια η σημασία του θεάτρου στη ζωή των αρχαίων ελλήνων, ποιος ήταν ο Διόνυσος και άλλα πολλά πολλά.
Η πρώτη τους επαφή με τα αρχαία κείμενα ήταν την 28η Οκτωβρίου διαβάζοντας την Ειρήνη της Σ. Ζαραμπούκα. Κατόπιν μάθαμε τι είναι γενικώς το Θέατρο όταν ετοιμαζόμασταν για την Χριστουγεννιάτικη θεατρική παράσταση. Δεν θέλαμε όμως να επεκταθούμε στο σύγχρονο θέατρο που κάποια το γνωρίζουν γιατί έχουν παρακολουθήσει παραστάσεις με τους γονείς τους. Την περίοδο της Αποκριάς οι μάσκες ήταν η επόμενη μεγάλη αφορμή για να συζητήσουμε για τα προσωπεία και την ενδυμασία. Πλέον δε χρησιμοποιούν τη λέξη μάσκα αλλά τη λέξη "προσωπείο".
Μπαίνοντας στην Άνοιξη και πλησιάζοντας στο τέλος είπαμε να κλείσουμε το θέμα τελειώνοντας με ότι έμεινε αναπάντητο.
Τώρα που τελείωσε, θεωρώ ότι κακώς φοβόμουν τόσο καιρό να ασχοληθώ μαζί τους. Βγήκε κάτι που με μάγεψε. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τις συναδέλφους από τα παρακάτω μπλογκς για τις ιδέες τους: τo
www.prosxolika.blogspot.gr, το
5onipserrwn.blogspot.gr, το
http://dreamkindergarten.blogspot.gr , το
http://pythagoreionip.blogspot.gr και κάποια άλλα που δε θυμάμαι σε τόσα που έψαξα για τις ιδέες τους.
Κάποιες ενδεικτικές εργασίες παραθέτω παρακάτω:
Μαθαίνουμε τις ονομασίες των μερών του θεάτρου
Μαθαίνουμε να τις γράφουμε
Ποια θέατρα έχει η περιοχή μας;
το αρχαίο θέατρο της Θάσου
το αρχαίο θέατρο των Φιλίππων
το αρχαίο θέατρο της Μαρώνειας
Ας τα βάλουμε τώρα που τα μάθαμε πάνω στο χάρτη.
Ζωγραφίζω προσωπεία
http://www.fantasyjr.com/greek-masks-printables-and-coloring-pages/
http://pro-sxolika.blogspot.gr/2013/01/blog-post_30.html
Ζωγραφίζω το παραμύθι
Μαθαίνω το
Θ, θ όπως θέατρο
Θα ήθελα ηθοποιός να ήμουν
στα
χρόνια τα παλιά.
Τότε που παντού υπήρχαν
θέατρα
πολλά.
Θα ήθελα
να έπαιρνα μέρος
σε αγώνες
θεατρικούς
με
μάσκες, προσωπεία
και θεατές πολλούς. (δικό μου)
Με αφορμή πάλι το παραμύθι ανακαλύψαμε ομοιότητες και διαφορές ενός αρχαίου θεάτρου με ένα σύγχρονο γήπεδο:
ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ
εισιτήριο
κερκίδες
σκάλες
θεατές
ΔΙΑΦΟΡΕΣ
ημικύκλιο - κύκλος
πέτρινα καθίσματα - πλαστικά καθίσματα
άμμος - χορτάρι
θεατρική παράσταση - ποδοσφαιρικός αγώνας
σκηνή - δεν υπάρχει σκηνή
Μέσα από το παιχνίδι της
Kidepaideia, στο οποίο ανατρέχουμε κάποιες φορές για ορισμένες θεματικές ενότητες, υπάρχει ο τόμος Θέατρο-Κινηματογράφος. Στο πρώτο μέρος του αναφέρεται στο αρχαίο θέατρο.
Στο παιχνίδι "αρχαία θέατρα" τα παιδιά έπαιξαν με το παζλ, ενώ στο παιχνίδι "Βρες τη σωστή απάντηση" τα ξεφτέρια μου δεν ήξεραν μόνο τις ερωτήσεις που ήταν για μεγάλα παιδιά. Να μην αισθανθώ περήφανη;
Επόμενο βήμα ήταν να φτιάξουμε τη μακέτα του αρχαίου θεάτρου. Κατόπιν συζητήσεως αποφασίσαμε να το κάνουμε σε καφέ χαρτί για να μοιάζει με την άμμο.
Κατόπιν αναρωτηθήκαμε τι θα βάλουμε. Κάποιο παιδί (Κων/νος) παρατήρησε ότι δεν έβαλα τη σκηνή οπότε έπρεπε να μπει. Στη συνέχεια είπαν ότι έπρεπε να βάλουμε ηθοποιούς και θεατές. Έκατσαν λοιπόν και τους ζωγράφισαν.
Όσο οι μεγάλοι ζωγράφιζαν οι μικροί ή κάποιοι που δεν ήθελαν να ζωγραφίσουν έκοβαν τα προσωπεία που είχαν κάνει για να τα βάλουμε κι αυτά
Πρότεινα να βάλουν και τον εαυτό τους μέσα στους θεατές αλλά πώς; Τελικό συμπέρασμα: έγραψαν το όνομά τους εκεί που θα ήθελαν να κάθονται:
Και ιδού το τελικό αποτέλεσμα: Στην κορυφή η μάσκα κατά τα λεγόμενά τους είναι η μάσκα του θεού Διόνυσου. Να τους χαλάσω χατήρι;
Δεν είναι τέλεια;
Επόμενο στάδιο οι ηθοποιοί του αρχαίου θεάτρου. Μετά από ψάξιμο στο διαδίκτυο αποφάσισαν να κάνουν έναν πολεμιστή και μια γυναίκα. Φυσικά θα ήταν άνδρας, αλλά θα φορούσε προσωπείο και ρούχα γυναικεία. Χωρίστηκαν σε ομάδες, σκέφτηκαν τα υλικά που θα χρησιμοποιούσαν, μοιράστηκαν τις δουλειές και ξεκίνησαν.
Ηθοποιός - γυναίκα
Ηθοποιός - πολεμιστής
Και πήραν τη θέση τους δίπλα στο αρχαίο θέατρο.
Το αποτέλεσμα ήταν το εξής:
